Οι αρσενικές καρδερίνες δείτε την σχετική φωτογραφία έχουν πιο έντονα χρώματα πιο σκούρα τα μαύρα σημεία τους. Θα πρέπει ένας νέος εκτροφέας να προσέξει την φτερούγα του αρσενικού πτηνού να είναι όλη μαύρη ,η κόκκινη μάσκα στο κεφάλι να φτάνει μέχρι πίσω από τα μάτια της, τα μουστάκια η τρίχες δηλαδή γύρω από το ράμφος της να είναι μαύρα και αυτά. Στο κεφάλι της το μαύρο τμήμα είναι ομοιόμορφο δίχως άσπρες τρίχες. Στα μικρά πτηνά τα οποία δεν έχουν ντυθεί ακόμα μπορούμε και εκεί να τα ξεχωρίζουμε από την μαύρη φτερούγα και από το μαύρο μουστάκι. Όμως πολλές φορές μπορεί να γελαστούμε στα νεαρά πτηνά διότι υπάρχουν μερικές καρδερίνες που δεν μπορούμε να της ξεχωρίσουμε απόλυτα. Οι θηλυκές καρδερίνες έχουν πιο ξεθωριασμένα χρώματα η κόκκινη μάσκα δεν καλύπτει το μάτι αλλά μέχρι την μέση του περίπου . Η φτερούγα της είναι καφέ , στο κεφάλι της στο μαύρο τμήμα έχει άσπρα φτεράκια, στο μουστάκι της έχει καφέ τρίχες και γενικότερα είναι μικρότερη σε μέγεθος από την αρσενική. Η μικρές θηλυκές καρδερίνες έχουν και αυτές καφέ φτερούγες και καφέ φτεράκια γύρω από το ράμφος τους. Η Αναπαραγωγή της καρδερίνας Στον Ελληνικό χώρο μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν σχετικά άγνωστη η αναπαραγωγή της καρδερίνας αλλά και των άλλων άγριων ωδικών πτηνών στην αιχμαλωσία και δεν έδιναν ιδιαίτερο βάρος σε αυτόν τον τομέα. Οι Έλληνες εκτροφείς τις θηλυκές καρδερίνες της χρησιμοποιούσαν μόνο σαν φύντες η παλουκάρες. Σιγά σιγά εδώ και δέκα περίπου χρόνια έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια στον τομέα της αναπαραγωγής της καρδερίνας και των άλλων άγριων ωδικών πτηνών. Στην πατρίδα μας υπάρχει εξήγηση για την μη αναπαραγωγή της καρδερίνας στην αιχμαλωσία αυτό συνέβαινε διότι οι Έλληνες εκτρέφανε την καρδερίνα για την φωνή της και όχι για το χρώμα(μεταλλάξεις) της η το μέγεθος της(Καρδερίνα Σιβηρίας). Οι χρηματισμοί που έχουν παραχθεί μέχρι σήμερα στις καρδερίνες όπως η καφέ, η αχάτης,η κίτρινη και πολλές άλλες δεν αγγίζουν τον έλληνα εκτροφέα. Ο οποίος επιθυμεί τις ελληνικές καρδερίνες( carduelis balcanica) οι οποίες διαθέτουν το καλύτερο κελάηδισμα μέσα στο είδος της. Στην Ευρώπη φίλοι της καρδερίνας εκτρέφουν σιβηρίας και μεταλλαγμένες οι οποίες διαθέτουν πολύ όμορφο παράστημα και χρωματισμό όμως είναι σχεδόν άφωνες. Συνήθως τις αναπαράγουν σε μεγάλες κλούβες 2Χ2Χ1 και γενικά σε μεγάλα κλουβιά 1Χ0,5Χ0,5. Μέσα σε αυτά τα τεράστια κλουβιά οι καρδερίνες είναι πιο εύκολο να αναπαραχθούν και επομένως υπάρχει μεγάλο ποσοστό αναπαραγωγικής επιτυχίας. Στον ελληνικό χώρο δυστυχώς ειδικότερα σε αστικές περιοχές είναι σπάνιο να διαθέτει κάποιος εκτροφέας τόσο μεγάλους χώρους, η εκτροφή της γίνεται συνήθως μέσα σε κλούβες του μέτρου 1Χ 0,5Χ 0,4. Εγώ χρησιμοποιώ μικρά κλουβιά διαστάσεων 30Χ30Χ40 κλειστά από όλες τις πλευρές και ανοιχτά μόνο από την πρόσοψη. Εκεί μέσα οι καρδερίνες αισθάνονται ασφαλείς, ήρεμες και πετυχαίνω πολύ καλά αναπαραγωγικά αποτελέσματα. Την αρσενική λοιπόν καρδερίνα την χρησιμοποιούμε για ζευγαρώματα και με θηλυκά καναρίνια όπου τα αρσενικά υβρίδια που αποκτούμε τα εκπαιδεύουμε με τις κατάλληλες φωνές. Είναι γνωστό πως οι καρδερίνες που ζευγαρώνουν πιο εύκολα(βατεύουν) είναι τα φετηνάρια τα πιασμένα μικρά καρδερινάκια τα γιαβράκια. Η ακομα καλύτερα οι καρδερίνες που είναι γεννημένες στην αιχμαλωσία. Ένας άλλος τρόπος να αποκτούν μικρά καρδερινάκια είναι να συλλέγουν φωλιές, έπειτα βάζουν τα μικρά που πήραν από την φωλιά να τα αναθρέψουν θηλυκά καναρίνια (παραμάνες). Άλλη παλιά κλασική μέθοδος στην Πελοπόννησο είναι να βάζουν την φωλιά που βρίσκουν σ' ένα κλουβί μέσα και να το κρεμούν στο δέντρο από όπου πήραν την φωλιά. Οι γονείς των πτηνών πάνε και ταΐζουν από έξω τα μικρά τους με ιδιαίτερη στοργή. Βέβαια με αυτήν την μέθοδο έχουν μεγάλες απώλειες από φίδια ποντίκια και άλλους εχθρούς της καρδερίνας. Εγώ εδώ και αρκετά χρόνια βγάζω καρδερινάκια σε κλούβες αρχικά αλλά έπειτα σε κανονικές ζευγαρώστρες όποτε έχω ήρεμες καρδερίνες που ζευγαρώνουν πολύ πιο εύκολα και είναι πιο ανθεκτικές στις ασθένειες. Φυσικά αρκετά πιο εύκολη είναι η παραγωγή καρδερινοκάναρων από αυτές τις καρδερίνες, θα σας πω λοιπόν μερικά πράγματα για τον δικό μου τρόπο παραγωγής. Οι κανάρες γενικά είναι έτοιμες για ζευγάρωμα πιο γρήγορα και εύκολα από τις αρσενικές καρδερίνες αυτό είναι ένα πρόβλημα διότι συνήθως έχουμε πληθώρα άσπορων αυγών. Θα πρέπει να κάνουμε την κατάλληλη προετοιμασία και στα δυο είδη, στις κανάρες λοιπόν δίνουμε βασική τροφή συντήρησης με χαμηλή περιεκτικότητα σε λιπαρούς σπόρους. Όχι πολλές πολυβιταμίνες και αυγοτροφή σπάνια έτσι ώστε να πυρώσουν αργότερα από την κανονική τους εποχή. Τους κάνουμε δηλαδή μια σχετική δίαιτα μέσα σε σκοτεινό σχετικά χώρο όπου το φως πρέπει να είναι φυσικό δεν χρειάζεται δηλαδή πάνω από 12 ώρες τεχνικού φωτισμού. Οι καρδερίνες χρειάζονται πιο επίπονη προετοιμασία τουλάχιστον δυο τρεις μήνες πριν τις βάλουμε στην αναπαραγωγική διαδικασία. Θέλουν φωτισμό 14-15 ώρες, πολυβιταμίνες στο νερό και ιχνοστοιχεία. Ακόμα χρειάζονται ζωντανό σκουλήκι μαζί με φύτρο(βλαστομένους σπόρους) στην αυγοτροφή τους, ακόμα δίνουμε μπρόκολο, ζοχό ,πικραλίδες φύτρες από φυτά κ.α. Βασικό είναι να έχουμε και μια πολύ καλή τροφή ειδική για καρδερίνες που να περιέχουν τους σπόρους που έχουν ανάγκη. Σε παλιές γεννημένα θηλυκά καναρίνια καμία φορά για να μην χάνω τον πρώτο κύκλο αυγών εάν είναι πολύ πυρωμένες(άσπορα αυγά) τις βάζω πρώτα μ' ένα αρσενικό καναρίνι και έπειτα όταν τα μικρά τους μεγαλώσουν και φτάσουν περίπου στις 10-12 μέρες ρίχνω μέσα την αρσενική καρδερίνα. Όμως γενικά οι καρδερίνες ζευγαρώνουν σχετικά εύκολα με θηλυκά καναρίνια αρκεί όταν θα βάλουμε τα δυο πτηνά μαζί να είναι έτοιμα για αναπαραγωγή στην ίδια κατάσταση. Συνήθως προβλήματα μας παρουσιάζονται στις νέες αρσενικές καρδερίνες που δεν έχουν ζευγαρώσει με θηλυκά καναρίνια και σε νέα θηλυκά καναρίνια που δεν στήνονται στις αρσενικές καρδερίνες. Αυτό το πρόβλημα μπορεί να λυθεί εάν στον ίδιο χώρο κοντά στα ζευγάρια μας βάλουμε ένα αρσενικό καναρίνι. Τα θηλυκά καναρίνια ακούγοντας το στήνονται στα καλαμάκια, τότε βρίσκουν την ευκαιρία οι καρδερίνες να τις βατέψουν(συνουσιαστούν).Τις νέες καρδερίνες τις βάζω πάντα κοντά με παλιές καρδερίνες έμπειρες στην αναπαραγωγή έτσι ώστε να εκπαιδευτούν βλέποντας τις παλιές να ζευγαρώνουν με τα θηλυκά καναρίνια. Τα μικρά καρδερινικάναρα όταν μεγαλώσουν και τρώνε μόνα τους τα χωρίζω και τα βάζω σ΄ ένα χώρο όπου υπάρχουν μόνο αρσενικές καρδερίνες δάσκαλοι η ένα cd για να μαθαίνουν, εκπαιδεύονται με σωστές φωνές .Σαν δάσκαλους χρησιμοποιώ το τουρλί το αηδόνι, την ελατοπαπαδίτσα, το τσιχλόνι και τον τσοπανάκο κ.α. Φυσικά όλα τα πτηνά δεν βγαίνουν άριστα και με σωστές φωνές από το λεγόμενο χτύπημα φωνών, όπως και μέσα σε μια μαθητική τάξη λίγη είναι οι καλοί μαθητές που παίρνουν το άριστα. Όμως το αποτέλεσμα είναι ποιοτικά υψηλό ώστε να χαίρεται κάποιος να ακούει τέτοια πτηνά και τα καλύτερα πτηνά που βγαίνουν 100% σωστά είναι πτηνά σπάνιων φωνών και συνίσταται για ηχητική απόλαυση. Τις καρδερίνες τα πρώτα χρόνια τις έβαζα σε μεγάλες κλούβες οι κλούβες του μέτρου, σιγά σιγά όμως μέσα από πειραματισμούς είδα ότι τα πτηνά που είχαν γεννηθεί στην αιχμαλωσία δεν είχανε πρόβλημα να ζευγαρώσουν και σε μικρότερα κλουβιά. Πάντα βάζω μέσα στον χώρο αναπαραγωγής δυο και τρεις φωλιές ώστε να επιλέξει η θηλύκια οποία εκείνη νιώθει πιο ασφαλές γι' αυτήν. Συνήθως στις πρωτάρες θηλυκές καλύπτω την φωλιά και με μερικά φύλα από πλαστικό δέντρο π.χ Χριστουγέννων. Η ησυχία και η ασφάλεια είναι βασική προϋπόθεση τα καλύτερα αποτελέσματα, βάζω τα πτηνά σε κλειστό χώρο και σε μικρές ζευγαρώστρες όπου τα πτηνά είναι αφοσιωμένα στο έργο τους δίχως να τους αποσπούν την προσοχή διάφοροι εξωτερικοί παράγοντες π.χ αλλά πτηνά, ο καιρός κ.α Πριν από την έναρξη της αναπαραγωγική περίοδο τους ξεκινώ θεραπεία για εξωτερικά παράσιτα με αλλά και εσωτερικά π.χ κοκκίδια με esb3 μαζί βάζω πολυβιταμίνες και μετά για 3-4 μέρες προβιοτικό. Έπειτα τους κάνω θεραπεία για κολοβακίλωση αυτές οι δυο θεραπείες είναι βασικές για καλή υγειά στα ζευγάρια αλλά και στους νεοσσούς. Οι Μεταλλάξεις στην καρδερίνα Jacques Huvaere Όπως στα καναρίνια έτσι και στις καρδερίνες έχουμε χρωματικές αποκλίσεις στο φαινότυπο της, η μετάλλαξη δηλαδή είναι μια αλλαγή του γενετικού υλικού (χρωματικού). Μερικές από αυτές είναι η αχάτης με πολύ γλυκά χρώματα, η παστέλ με μείωση της ευμελανίνης και φαιομελανίνης , η αλπίνο με λευκό χρώμα σε ολο το σώμα της καρδερίνας εκτός από δυο περιοχές λίγο κίτρινο στις φτερούγες και στο κεφάλι που έχει κόκκινη μάσκα. Η σατινέ που έχει ξεθωριασμένα χρώματα χωρίς φαιομελανίνη ,η όπαλ που έχει ένα πολύ γλυκό χρωματισμό καφέ ανοιχτό, η Ιζαμπέλ που έχει μειωση της ευμελανινης και πολύ όμορφο στήσιμο όταν κάθεται . Αλλά και πολλές άλλες καινούργιες μεταλλάξεις που εμφανίζονται η σταθεροποιούνται κάθε χρόνο κίτρινη, μαύρη, καρδερίνα με λευκό κεφάλι και άλλες.